donderdag 26 april 2012

Woensdag 25 april De laatste dag

Nee, ik heb geen caches meer gezocht vandaag. Na gisteren vond ik het echt mooi geweest.

Vandaag moeten er nog wat boodschappen gedaan worden en aangezien ik deze vakantie nog geen moment over de Strip gelopen heb, wordt dat ook hoog tijd. Twee weken geleden ben ik even in de Bellagio geweest om het atrium te bekijken en gisteren was ik in de Fashion Show Mall, maar op de Strip zelf ben ik nog niet geweest.

Om kwart over acht kan ik inchecken voor de vluchten van morgen. Ik krijg de melding dat ik op de standby lijst sta voor de business class op de vlucht van Las Vegas naar Houston. Mocht dat niet doorgaan, dan heb ik in ieder geval een stoel op de exit row.

Om half negen ga ik ontbijten bij het buffet van The Orleans en daarna ga ik naar de Walmart aan Eastern Avenue, achter het vliegveld. Ik was van plan om de opbrengst van vandaag op de foto te zetten, maar inmiddels zit alles al ingepakt in de tas en daar wil ik het maar laten zitten. Maar thuis kan de slow cooker weer uit de kast voor een paar maaltjes overheerlijke spare ribs en ook een nieuwe voorraad pulled pork  kan er weer in klaargemaakt worden. De benodigde kruiderij zit in de tas. Samen met de Jack Daniels bbq-saus en een flinke hoeveelheid ziplock zakjes die vacuum gezogen kunnen worden. Het bijbehorend pompje heb ik een paar jaar geleden al een keer gekocht.

De wandelschoenen die ik twee weken geleden gekocht heb zien er al niet echt nieuw meer uit. Ik heb ze in een paar Walmart zakjes gedaan en thuis zal ik er nog wel wat woestijnzand uit moeten schudden. Misschien heeft de agave van Rob daar nog wat aan.

De tas weegt op dit moment 20,5 kilo en alleen de toilettas moet er nog bij in. Ik ga het dus ook deze keer weer onder de 23 kilo houden.

Als ik van de Walmart terug naar The Orleans rijd, begint het te regenen. Het is de hele dag al bewolkt, maar met ruim 20 graden vind ik dat niet erg. Het regent even maar de straat wordt niet echt nat. Als ik naar de Stip rijd is het alweer droog en in de loop van de middag breekt af en toe de zon door.

Het kleinste casino op de Strip, O'Sheas, sluit aanstaande maandag voorgoed de deuren. Ik moet hier dus nog even een foto van maken. O'Sheas wordt afgebroken om plaats te maken voor het Linq project van Harrahs, dat allerlei nieuwe entertainment naar de Strip moet brengen.


Als ik terug ben in het hotel bedenk ik dat het ontbijt al een poosje geleden was en daarna heb ik niets meer gegeten. Ik haal wat op bij de Fuddruckers in de foodcourt en eet het op de kamer op.

Eigenlijk zou ik dit stukje af moeten sluiten met een avondfoto van de Strip. Die heb ik dit jaar niet gemaakt, maar ik heb er nog eentje van september 2011.


Morgen om vijf uur gaat de wekker en om kwart over acht vertrekt het vliegtuig naar Houston. Vrijdagochtend rond acht uur land ik op Schiphol en zit de 26e USA reis er op.

Hotel: The Orleans hotel & casino, Las Vegas, Nevada  $ 32,48 incl. tax (rechtstreeks geboekt)

woensdag 25 april 2012

Dinsdag 24 april Shoppen en ......

Ik word om zes uur wakker en heb absoluut nog geen zin om op te staan. Gelukkig hoeft dat vandaag ook niet, dus ik draai me nog maar eens om. Rond zeven uur wordt het tijd om de reacties op de weblog van gisteren te lezen. Het blijft leuk om te zien dat er nog steeds mensen zijn die volgen wat ik hier allemaal uitspook.

Ik heb koffie op de kamer en ook nog een blik met nootjes, dus voor het ontbijt hoef ik de deur nog niet uit. Als ik dan rond tien uur klaar ben ga ik meteen maar naar de Fashion Show Mall aan de Strip. In deze Mall zit de enige Sandwich store van Amerika en daar ga ik altijd even kijken. Ik koop al jaren kleding van dit Nederlandse merk en ik vind het leuk dat ze nu ook in Amerika zitten. Helaas nog steeds alleen in Las Vegas, maar misschien verandert dat in de toekomst nog. Ik loop verder de mall door en laat hier en daar wat dollars achter. Zoals altijd heb ik na een uur of twee genoeg van het shoppen en ga ik terug naar het hotel. Dit is de opbrengst van vandaag.


Morgen nog even naar de supermarkt om de voorraad McCormick kruidenzakjes en de verschillende soorten ziplock zakjes aan te vullen.

Tja, en wat zal ik dan vanmiddag eens gaan doen? Eerst maar een pizzapunt halen bij de Sbarro in de foodcourt van The Orleans. En dan kan ik naar het zwembad, maar daar ben ik meestal na een uurtje ook wel uitgezwommen. En in de zon liggen houd ik ook niet zo lang vol. Ik verbrand heel snel, daar is geen zonnebrand smeersel tegen opgewassen.

Dus dan ga ik toch maar de suggestie van Roland opvolgen en kijken of ik het aantal caches in Amerika naar een mooi getal kan krijgen. Ik heb er deze vakantie tot nu 169 gevonden. Roland vond 175 een mooier aantal om mee thuis te komen. Het is mooi weer, met een graad of 28 niet te heet en er staat een lekker briesje. Precies goed dus om nog een paar uur tussen de cactussen te gaan wroeten. Dit keer ga ik over de 95 richting Mount Charleston. In de stad is het druk, maar 20 kilometer verder is er niemand meer.



Het aantal staat nu op 184. Ook niet zo mooi, maar ik weet niet of ik daar morgen nog wat aan ga doen.

Om half zes ben ik weer terug in het hotel en ga ik eten bij het buffet. Met ruim 5 kilometer tussen de cactussen lopen heb ik die calorieën er eigenlijk al af gelopen.

Hotel: The Orleans hotel & casino, Las Vegas, Nevada  $ 32,48 incl. tax (rechtstreeks geboekt)

dinsdag 24 april 2012

Maandag 23 april Return to Las Vegas

Na tien dagen toeren ga ik vandaag terug naar Las Vegas. Het is maar 90 mijl van Laughlin naar Las Vegas en normaal gesproken is dat in anderhalf uur te doen.

Als ik vanmorgen rond half negen naar buiten loop om even bij de Colorado River te kijken is het al boven de 30 graden. Het is windstil, en daarom voelt het nog warmer aan. In Laughlin is de verwachting voor vandaag 106 graden Fahrenheit, waar neerkomt op ruim 41 graden Celsius. Ik was van plan om in de loop van de ochtend nog wat te cachen, maar dat idee laat ik snel varen. Tijd om naar het koele, want slechts 36 graden, Las Vegas te vertrekken.

Als ik rond half elf in de auto zit, zie ik op de TomTom dat ik, met een kleine omweg, vlak langs een paar caches kan rijden. Als ik ze snel kan vinden, hoef ik maar heel even buiten de auto te zijn. Ik kan het niet laten om er toch even langs te rijden en zo zijn de eerste drie snel binnen.

Als ik de vallei waarin Laughlin ligt uitrijd, begint het wat te waaien. Hierdoor wordt het buiten de auto wat aangenamer en ik zet dan toch hier en daar de auto aan de kant om wat caches op te zoeken. Zo wordt een rit van anderhalf uur ruim vier uur. Maar uiteindelijk komt het einddoel dan toch in zicht.


Mijn hotel voor de komende drie nachten is The Orleans, ongeveer twee mijl ten westen van de Strip, aan Tropicana Avenue.


Voor $ 29,95 per nacht is dit een prima hotel. Ik krijg ook nog $ 15,00 slot credit, gokgeld zeg maar, en $ 15,00 dining credit, eetgeld dus. Daarmee is één nacht eigenlijk al gratis.
Dit is mijn kamer op de 15e verdieping van The Orleans.


Ik heb vanavond besloten om de komende dagen niet meer te gaan cachen. Na 15 opeenvolgende dagen en 169 caches vind ik het voorlopig mooi geweest. De komende dagen ga ik doen waar Vegas voor gemaakt is: shoppen, casino's bezoeken, aan het zwembad liggen. Ik heb nog een boodschappenlijstje af te werken en het wordt tijd dat ik daar mee aan de slag ga. Of dat gaat lukken lees je de komende dagen.

Hotel: The Orleans, Las Vegas, Nevada  $ 32,48 inclusief tax (rechtstreeks geboekt)

maandag 23 april 2012

Zondag 22 april Route 66 en recordtemperaturen

Vandaag wordt weer een lange reisdag,dus ik begin weer op tijd. Om zeven uur ben ik klaar om te vertrekken en op zoek te gaan naar ontbijt in Holbrook. Joe & Aggie's Cafe is dicht op zondag, maar Tom & Suzie's Diner is open for business. Het is een ouderwetse diner zoals je die in veel kleinere plaatsen tegenkomt. De bacon and eggs smaken prima en de koffie wordt steeds aangevuld. Zo kan ik er weer een paar uur tegenaan.

Vandaag wil ik een aantal plaatsen bezoeken waar Route 66 doorheen loopt. De eerste stop is Winslow, Arizona. Daar moet ik natuurlijk even op de hoek staan. En een foto maken voor alle Eagles fans.

Take it easy!
Hier wordt ook meteen duidelijk dat ik op de goede weg zit.


Het grootste deel van de route vandaag gaat over de I-40. Af en toe neem ik weer een afslag om even de benen te strekken en, als ik dan toch stil sta, een cache te zoeken.

De volgende Route 66 stop is Williams. Ook in dit plaatsje willen ze graag weten dat de mother road hier ooit doorheen liep. Het ziet er allemaal erg gezellig uit. Daarnaast is Williams bekend door de Grand Canyon Railroad. Ik rijd langs het station en stop even om er rond te kijken. Het blijkt dat ze daar nogal last hebben van mensen, vooral volwassenen, die op het spoor willen spelen.


Na Williams rijd ik door naar Seligman. Iedere keer als ik hier ben stop ik bij het benzinestation aan de I-40. Ze verkopen hier magneetjes van de verschillende staten en iedere keer als ik hier ben koop ik er een aantal. Ik heb thuis op de (amerikaanse) koelkast een grote magnetische plaat van Amerika waar de magneetjes van de staten op kunnen. Er kunnen weer een stuk of acht toegevoegd worden. Nog twee keer Seligman denk ik, dan heb ik ze allemaal.

In Seligman ga ik op zoek naar een restaurant om te lunchen. Ik zie daar het Roadkill Cafe en gelukkig serveren ze daar niet alleen onder het motto "You kill it, we grill it". Je kunt er ook gewoon van de menukaart kiezen.


Als ik Seligman weer uit rij is het inmiddels twee uur geweest. Ik rij nu redelijk vlot door naar Laughlin (met hier en daar de inmiddels bekende cache stop), waar ik om half vijf arriveer. En hier krijg ik dan te maken met het tweede deel van de titel van vandaag. Het is hier 37 graden en dat is sinds 1939 niet voorgekomen op 22 april. De komende dagen wordt het hier en in Las Vegas ook nog zo warm. Daar zit ik eerlijk gezegd ook niet op te wachten. Dat wordt dus veel shoppen in airconditioned winkels. Nou heb ik door al dat cachen nog weinig winkels van binnen gezien, dus dat kan ik mooi inhalen. Ik heb nog een boodschappenlijstje dat afgewerkt moet worden.

Ik zit in het Aquarius hotel en in dit hotel zit een Outback steakhouse. Het is de eerste Outback van deze vakantie waar ik ga eten en ook na vanavond is het nog steeds één van mijn favoriete restaurants in Amerika.

Hotel: Aquarius hotel & casino, Laughlin, Nevada  $ 39,19 incl. tax (rechtstreeks geboekt)

zondag 22 april 2012

Zaterdag 21 april El Morro

Vanmorgen ben ik vroeg wakker en dat komt goed uit want ik wil op tijd vertrekken. Ook al win ik een uur in Arizona, ik denk dat ik de tijd wel goed kan gebruiken.

Ik had gisteren al gezien dat er een Cracker Barrel op een paar mijl van het hotel zit, dus daar ga ik ontbijten. Ik ben er om kwart over zeven en het is er nog lekker rustig.

Na het ontbijt ga ik eerst tanken en vervolgens draai ik de I-40 op richting Arizona. Het einddoel van vandaag is Holbrook. Onderweg maak ik een omweg om El Morro National Monument te bezoeken. Ook in dit park kan weer een loop trail gelopen worden, maar het is weer heel anders dan de voorgaande parken. Dit park is tot National Monument aangewezen, omdat er veel inscripties in de rotsen rondom een waterbron zijn gemaakt. Deze inscripties werden in eerste instantie door de Pueblo indianen gemaakt en later door de Spanjaarden en de Amerikanen die door dit gebied trokken. De waterbron was een vaste stopplaats voor iedereen die door dit gebied reisde en de rotsen er omheen leenden zich goed voor vroegere graffiti omdat ze zo zacht waren.


De trail door het park stijgt ruim 150 meter en dat is een behoorlijke klim, weet ik nu. En bij een temperatuur van bijna 30 graden ben ik blij met mijn flesje water. Het uitzicht is echter prachtig en het pad loopt helemaal over de rotsen.


Ik ben een kleine twee uur zoet in het park en daarna ga ik weer richting Arizona. Gelukkig heb ik ook vandaag weinig tot geen last van files dus het rijdt lekker snel door.


Onderweg ga ik regelmatig de snelweg af om een cache te zoeken. Dat lukt aardig en ik zit nu ruim boven de 300.

Rond half vijf kom ik aan in Holbrook en check ik in in het WigWam motel, aan de oude Route 66. Dit hotel is in 1950 geopend, maar nadat in 1974 de I-40 werd aangelegd, en het verkeer niet meer over Route 66 ging, is het hotel 14 jaar dicht geweest. In 1988 is het gerenoveerd en opnieuw geopend. De kamers zijn klein voor Amerikaanse begrippen. Ik vind het ruim genoeg.


En dit is mijn (betonnen) tent voor de komende nacht.


Ik heb geen zin om uit eten te gaan en ik haal wat bij de Safeway tegenover het hotel. Ik was van plan om morgen te gaan ontbijten bij Joe & Aggie's Cafe, maar ik zie net op internet dat ze op zondag gesloten zijn. Jammer, maar gelukkig hebben we de foto's nog.

Hotel: WigWam Motel, Holbrook, Arizona  $ 58,27 incl. tax (rechtstreeks geboekt)

zaterdag 21 april 2012

Vrijdag 20 april Naar Albuquerque

Vandaag heb ik een belangrijke opdracht. Ik moet een cache vinden waar ik de Kokopelli coin van Marjan ga achterlaten.
Wat me tot nu toe opgevallen is bij het cachen in Amerika, is dat er maar heel weinig travelbugs en coins in de caches zitten. Ik zie vaak kleine speeltjes en andere frutsels maar travelbugs en coins zie ik bijna niet. Ik heb er nu vijf gezien en alle vijf heb ik ze meegenomen en opnieuw achtergelaten. Twee gaan mee terug naar Nederland. Eentje komt uit Europa en wil eerst de Mont Ventoux bezoeken. Deze is dus nog niet toe aan een Amerikaans avontuur. De andere wil graag steden met brouwerijen over de hele wereld bezoeken en is Amerika nog niet uit geweest. Daar komt nu dus verandering in.

Ik heb in Sante Fe een cache gevonden waarin verschillende travelbugs moeten zitten. Deze ligt vlak bij het vliegveld en wordt regelmatig bezocht. Ik besluit hier de Kokopelli coin in te gaan doen. Ik heb ook nog een travelbug uit Nederland meegenomen die naar Alabama toe moet en die wil ik er ook in achterlaten.

Na het ontbijt van twee bananen en een kop koffie voer ik de coördinaten van de cache in de TomTom in en ga op pad. Ik vind de cache snel en laat de coin en de travelbug achter. Ik hoop dat ze snel opgepikt worden en hun reis voort kunnen zetten.


Nu is het tijd om richting Albuquerque te gaan. Het is maar een uurtje rijden van Santa Fe, maar onderweg wil ik Kasha-Katuwe Tent Rocks National Monument bezoeken. In dit kleine park zijn kegelvormige rotsformatie te vinden. Daarnaast is er een slot canyon waar je doorheen kunt lopen. Het is weer een leuk park en ook hier is het rustig.






Op weg naar Albuquerque kan ik nog wat caches loggen. Nog twee te gaan en dan heb ik er 300 gelogd. Mijn doel was om in Amerika de 200e te halen. Dat is dus ruimschoots gelukt.

In Albuquerque aangekomen heb ik niet zoveel zin meer om iets te gaan ondernemen. Ik besluit maar wat te gaan internetten en voor het eerst deze week lees ik de Nederlandse kranten.
Tegenover het hotel zit een Texaans BBQ-restaurant. Daar wil ik wel gaan eten. Als ik binnen stap blijkt het een soort McDonalds voor bbq te zijn. Achter de counter wordt het vlees klaargemaakt en je kunt het bestellen per half pound of een veelvoud daarvan. Je kunt er potato salad of coleslaw bij pakken en het toetje kun je ook van de voren al uitzoeken. Er staan zeker 30 mensen voor me te wachten dus het moet vast goed zijn. Ik neem een half pound of brisket (mag het een ietsje meer zijn?) met potato salad en banana pudding en neem het mee naar de kamer. Jammer dat in Nederland niet zo'n McBBQ zit.

Hotel: Park Inn By Radisson, Albuquerque, New Mexico  $ 53,33 incl. tax & fees (Priceline)


vrijdag 20 april 2012

Donderdag 19 april Bandelier en Los Alamos

Ik hoef vandaag geen eind te rijden en ik slaap komende nacht ook nog in dit motel in Santa Fe, dus ik blijf wat langer liggen. Ik heb nog yoghurt en bananen dus het ontbijt is ook al geregeld. Er is koffie op de kamer en onder het genot van een vers bakje bekijk ik de route die ik vandaag wil rijden.

Ik ga eerst naar Bandelier National Monument. Dat is ruim een half uur rijden van Santa Fe. De weg gaat de bergen in en ik zie verschillende witte bergtoppen. Gisteren tijdens het eten sprak ik iemand die vertelde dat er vijf of zes ski gebieden in de omgeving zijn. In de verte zie ik er een paar, maar zover ga ik niet de bergen in.

De afgelopen dagen was het prachtig weer. In het zuiden van New Mexico liep de temperatuur naar de 30 graden. Hier in het noorden is het wat koeler en vandaag is het ook bewolkt. Als ik de bergen inrijd, zie ik verschillende regenbuien in de omgeving. Ik hou het voorlopig droog en in Bandelier kan de jas ook weer uit. De toegang tot het park is $ 12,-, maar met mijn Annual Pass kan ik weer doorrijden.

In het park zijn ruïnes van nederzettingen van de Ancestral Pueblo people te bezichtigen. Tijdens een hike van ruim een mijl kom je langs verschillende overblijfselen, zowel losstaande woningen die uit stenen zijn opgetrokken, als (delen van) woningen die in de rotsen zijn uitgehouwen.



Ik kan nog gewoon met de auto het park inrijden en er is voldoende parkeerruimte bij het visitor center, maar omdat het 's zomers erg druk is, mag je vanaf 1 juni 2012 alleen met een shuttlebus het park in.

Na Bandelier ga ik naar Los Alamos, de geboorteplaats van de atoombom. Hier is in de periode 1943-1945 een geheim dorp uit de grond gestampt waar wetenschappers uit de hele wereld naar toe werden gehaald met als enige doel het ontwikkelen van de atoombom. Op 16 juli 1945 werd de eerste bom getest op de Trinity site vlak bij Alamogordo. Op de heenreis vlogen we daar overheen en wees de piloot ons op dit gebied. Nog geen maand later vloog de Enola Gay naar Japan om daar de bom op Hiroshima te droppen.

Ik bezoek in Los Alamos eerst een Starbucks voor een triple grande skinny vanilla latte en vervolgens het Science Museum, waar het hele verhaal over de ontwikkeling van de bom wordt verteld. In de omgeving van Los Alamos zijn nog steeds verschillende laboratoria waar ook vandaag de dag nog onderzoek wordt gedaan op allerlei gebieden van nucleaire technologie.

Op de terugweg zie ik vlak bij het hotel een Panda Express. Omdat ik vandaag nog geen echte maaltijd heb gehad, neem ik hier afhaalchinees mee dat ik op de kamer opeet. Daarna heb ik nog tijd om in de buurt van het hotel wat caches te zoeken. En dat bezorgt me meteen een leuke wandeling door het oude gedeelte van Santa Fe.


Dit hotel is absoluut een aanrader als je iets betaalbaars zoekt vlak bij de beroemde Plaza.

Hotel: Garrett's Desert Inn, Santa Fe, New Mexico  $ 45,50 incl. tax (Booking.com)